पल्लागाउँको डाँडो अझै उस्तै छ कि छैन होला
कोन्द्राका ती चौतारी नी टिप्ने कोही भएन होला
नडडाँडाका अमला र बेलौती नी कति खाइयो
खोल्टेपानी खिलुवा अनि खल्लुकसँग प्रित लाइयो
मकै भुटि पोको पारी रुखको फेदमा ढाकी राख्थ्यौ
बाटो भरि बारी पर्ने काक्रा बोडी टिपी खान्थ्यौ
अपनत्वको हिमाल अग्लो मीठो लाग्ने आटो पिठो
त्यसैले त भनिन्छ नि बालापनको याद मिठो
खान्थ्यौ बिस्कुट भिजाएर, धाकखोलाको कलकल पानी
नुनचुक बाँधी प्लाष्टिकमा चुस्थ्यौं मीठो मानी मानी
भौतिक सुख बढयो होला मनको खुशी घटदै गयो
गावै एउटा परिवार लाग्थ्यो अहिलेदुरी बढ्दै गयो
गाउँमा एकलाई गाह्रो पर्दा सबलाई परे जस्तो लाग्ने
अैचोपैचो, सरसापटी आफै दिने आफै माग्ने
त्यो अपनत्व, आफ्नोपन जानु कहाँ खोज्नलाई
भौतिकलाते तान्यो गाउँलाई थाल्यौ शहर रोज्नलाई
जोडिएछ नातारसाइनो कोलौदीका पाँखासँग
मिलाएर गाउथ्यौ गीत तिलहरेका भाकासँग
सम्झनामा ताजै छन् ती उकाली र ओराली नी
सुखपाउलान भनि बाले छिट्टै तराई झराले नी
विद्यालयदेखि नै कविता, गीत, गजल लेखन तथा नृत्य र गायनमा रुचि राख्ने शीतलको बाल्यकाल गुल्मीको ग्वादी वरपर बित्यो । त्यसैले, उहाँका रचनामा ग्रामीण जनजीवनको छनक पाइन्छ, प्राकृतिक सौन्दर्यको बखान भेटिन्छ । जीवनका भोगाइ, अनुभूति, समाजका तस्वीर र पुरुष सोचले निर्माण गरेका सामाजिक परिदृश्य उहाँका रचनामा प्रशस्त भेटिन्छन् । अखबारी लेखन र वाचनमा समेत रुचि राख्नुहुने शीतलका गीत, गजल र कविताहरू विभिन्न पत्रपत्रिकामा प्रकाशित छन् । निजामती सेवामा कार्यरत शीतल कार्यालय र घरको जिम्मेवारीबाट बचेको समय साहित्य लेखनमा खर्चिन रुचाउनुहुन्छ । शीतलका रचनालाई पाठक समक्ष पुर्याउने नेपालमतको स्तम्भ शीतल कुञ्ज मा उहाँको मधुर स्वरका रचना वाचन सुन्न र पढ्न सकिन्छ । - सम्पादक
प्रकाशित:
Wednesday, January 04, 2023 | 10:32:00 बुधबार, २० पौष, २०७९
2024-12-01-11-29-55.jpeg)
